Anne Baba Olarak Evdeki Öğretmenlik

"Anne baba olarak evdeki öğretmenlik", seminerlerimizden biri.

Doğuş hikayesi de var: Bir velinin (annenin) çocuğuna yaklaşımından ilham aldık. Sayın velimiz çocuğunun derslerini sıkı sıkıya takip etmekte, her kitabın her sayfasından çocuğunu sorumlu tutmakta, okuldan eve geldiğinde çocuk anneye okuldaki derslerle ilgili detaylı "rapor" sunmak zorunda kalmaktaydı.

Anne, çocuğun verdiği "raporları" çoğunlukla yeterli görmemekte, detaylı sorularla adeta her gün çocuğu sınav yapmaktaydı. (Bunlar velinin anlatımları.)

Elbette, çocuk biraz büyüyüp 11 yaşlarına gelince (yaşı gereği) bu yaklaşımdan sıkılmaya başlamış ve çeşitli yalanlarla bu stresten kurtulmaya çabalamıştı. "Dikkatli" annenin gözünden kaçmayan bu mini yalanların sonucu olarak aile soluğu bizim yanımızda almıştı.

Annenin yaklaşımı çocukta başka bir problemin gelişmesine yol açmıştı: Öğrendiğinden emin olmama!

Çünkü ne kadar çalışıp "öğrense" dahi, annenin kılı kırk yaran soruları karşısında çaresiz kalan çocuk artık "öğrenemediğini" düşünmeye başlamıştı.

Çocuk ve aile ile bir dönem kadar çalıştık. Gelinen noktada "kendine/ öğrendiğine güvenen", en az %85 oranında ders başarısı yakalamış bir çocuk vardı artık. Anne ise, her ne kadar temel alışkanlıkları değiştirememiş olsa da, çocuğuna bir de bizlerin gözüyle bakabilme şansını bulmuştu.

Bu "özel" durumdan çıkardığımız genel tespit ve tavsiyeleri aktarmam gerekirse:

1. Anne annedir, baba babadır, ikisi de "öğretmen" değildir (mesleği öğretmen olanlar dahil!)
2. Çocuk öğretmeniyle bir çeşit "duygusal mukavele/ sözleşme" yapar, bu ona sorumluluk yükler
3. Çocuğun anne baba ile "mukavelesi" öğretmeninden farklıdır; anne babaya karşı "naz" yapabilir
4. Bırakınız çocuk okulda "sınav" olsun, anne baba "öğretmen" rolüne bürünmesin
5. Çocuğunuza inanın ki o da kendine inansın

Daha çok şeyler eklenebilir, şimdilik bununla yetinelim.

Güzel iletişimler ve başarılar dilerim.


---
Fatih Gökler ile Koçluk için: go@gokler.co
http://goklerkocluk.com
---